Ne zaman bu kadar kederlendim
Elimdeki sigarının dumanından önümü göremedim..
Yanlışlara düştüm zaman zaman
Doğru sandığım hayatlardan..
Kaçar oldum beni benden daha iyi tanıyanlardan
O kadar çok yanlış yaptım ki
Korktum alınmalarından..
Elimdeki sigarayı hiç söndüremedim ben
Dumanını esirgiyemedim içimdeki pişmanlık acı çekerken
Onunda karnı doymalı dedim.
Kötü mü ettim..
Seneler ehlileştirdi beni
Kal der gibi bakıp ''Git'' demeyi öğrendim..
Saklambaç oynayarak sabahladım korkularımla
Ama eskisi gibi iyi yerlere saklanmadım
Bu sefer bulsunlar da beni bitsin bu savaş istedim..
Anlatılacak bir sürü hikayem var
Başta hepsi birbirine benzer ama
Bir öncekinin ne olduğunu unutursun ortalarında..
Bazen Kadıköyde deniz kenarında balık ekmek yerken
En sevdiğim şarkıyı yalnız dinlerken
Deniz kokusu çarparken yüzüme
Üşüyorum..
Ama hiç kalkıp gitmek istemiyorum..
Kapıyorum gözlerimi
Hiç bu kadar burun buruna gelmedim huzurla..
Tam o sırada bir sıcaklık hissediyorum
Kokusundan tanıyorum senin ceketin omuzlarımda
Uyanıyorum ama yoksun.
Yoksun orda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder