Bazen üşüyorum.Öyle üşüyorum ki ..Ama yangının ortasında üşür gibi.Bu öyle bir ateş ki...Ben beni anlatmadan anlasınlar istiyorum.Var mı öyle birileri ? Varsa da şimdi kimbilir hangi limandan ileri...
Issız bir adaya düştüğüm günden beri,gidemedim el öpmeye ; gençliğimin yaşlanan günlerine..Her defasında evden çıkarken bir şey unutmuşum gibi geliyordu ya da sofrada bir şey eksikmiş gibiydi.Şimdi geçte olsa anladımki ; Evi üstüme kitleyip çıkıyormuşum her defasında..Ve sofrada da hep ben eksikmişim.Ben bir seferiymişim kendi gençliğimde.Görmediğim iklim kalmamış kendi akıl denizimde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder