Olanı yaşıyorum derken sen,en derinin en düşmanın olur birden...Türlü hesaplar yaparsın aklındakilerle.Üstü kalsın diyebeileceğin doğru kararların yoktur hiç.Hep borçlu sen çıkarsın.
Yüzündeki o anlamsız tebessüm arkadaşının anlatığı olaya değildir,sen başka yerlere gidersin aslında.O ise anlatığı hikayenin komik olduğuna inanır.Bozmazsın.Ve günler geçer..
Bir gün gözlerin yaşarır.Yine aynı arkadaşın acı bir hikayesini dinlerken bu sefer.Ama onun anlatığına dolmaz gözlerin.Sen zaten uzaktasındır.Denizler aşar belki gözyaşların ama yine uzaksındır.Soğuk sularda terlesende,dizlerini karnına çekip kendine dolanırken uzaktasındır.Belki ayakların kadar uzaksındır belki de ayaklarına prangalar çeken gurur kadar.Belki bir söz kadar uzaksınıdr,belki bir gülüş...
Çay bardağında rakı içmek gibidir hayat..Çok yaşadığına inanmak için ard arda dikersin kafaya ince belli bardakları.Taa ki bir su bardağında su içene kadar.İşte hayat budur ; bir çay bardağı dolusu anıyı su bardağına döküp az gözükmesinden korkmaktır.Korkuyor musun ? Korkuyorum..
Ve genzimi hala yakabiliyorsa anılar, o kadar da uzak değildir "uzak" belki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder