Kendimi kimseye yakın hissetmiyorum.Herkesin gerçek sandığı üvey bağlar kuruyorum.Kendi gerçek duygularımı gizlemek için tezat duygular sunuyorum.Çok seviyormuş gibi yapmak,onları kendime uzak hissettiğimi belli etmekten daha kolay benim için.Nedenlerden çok sonuca bakıyorum artık.Herkesi dinliyorum ama sıra bana gelince hiç bir şey anlatmıyorum.Susuyorum,geçiştiriyorum.Sanki 20 yaşımda doğmuşum gibi,öncesi hiç olmamış, yaşanmamış gibi susuyorum.Merak ediyorlar...Sayfa sayfa yıllıkları açıp tozunu kaldırma niyetinde değilim. Belki ara sıra kendi dünyama çekildiğimde sayfaları çeviriyorum ama okumaya cesaret edemiyorum.Okuyamıyorum.Sanki okumaya başlasam birden sayfalar beni kucaklayacak ve o tarihe gidecekmişim gibi geliyor.Hiç bir zaman ne istediğimi,nereye ait olduğumu bilemedim.Bir suyun şeffaflığında çektim sandım kendimi temize.
Alkol karışmış ruhuma geceleri,burnumda kokusu,yavaşlatır bedenimi.Biri diğerine benzemeyen isimler sayıklarım.Dilimi bir ateşte bin suyla yakarım.Aklım devam eder bu oyuna,biri diğerine benzemeyen hayaller yaşarım.Kimim ben? Nereye aitim? Hangi şehre ? Hangi sokak lambalarında aydınlanırım ? Hangi kapının önünde sabahlarım ? Kayboluyor ruhum tanıdık bir ruhta,şimdi kadehler kalksın o ruha...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder